سلام.
نصر بن سیار فرمانده و آخرین والی خراسان در زمان امویان بوده که پس از مرگ اسد بن عبدالله در سال 166 یا 168 هجری قمری توسط هشام بن عبدالملک بن مروان به عنوان امیر خراسان انتخاب میشود .اگر علاقه داشتید بیشتر راجع به نصر سیار و هشام بن عبدالملک بن مروان بدانید سبک ترین و راحت ترین کتابی که پیشنهاد میکنم مطالعه کنید کتاب " سرگذشت نامه های تاریخ بخارا " است . در کتب تاریخی تعداد فرزندان حضرت علی بن الحسین علیه السلام متفاوت ذکر شده است. در کتاب « مناقب » فرزندان امام 12 نفر، در کتاب « کشف الغمه » 9 نفر (همگی پسر) و در کتاب «موالید اهل البیت» 8 نفر ذکر شده است. بعضی مورخین امام را دارای ده پسر و چهار دختر، و «ابن سعد » در « طبقات » دارای 17 فرزند می‌دانند. از بهترین کتاب هایی که به سرگذشت فرزندان امام چهارم پرداخته، کتاب منتهی الامال، تالیف مرحوم حاج شیخ عباس قمی است. (فصل هفتم از باب ششم)
و اما هشام بن عبدالملک و امام سجاد (ع)
امام سجاد (ع) با شش خليفه معاصر بود كه هيچ يك بااهل‏بيت (عليهم السلام) مهر نورزيدند . اين خلفا عبارتند از :
يزيد بن معاويه
عبدالله بن زبير
معاويه‏بن يزيد
مروان بن حكم
عبدالملك بن مروان
وليدبن عبدالملك
امام سجاد (ع) پس از شهادت پدر ، درايام اسارت و در شرايط‏ اختناق ، امامت را به عهده گرفت . اين شرايط سخت تا پايان‏ امامت وى ادامه يافت .
مسعودى نوشته است : «قام ابومحمد على‏بن الحسين (ع) بالامر مستخفيا على تقيه شديده فى زمان صعب . »حضرت سجاد (ع) امامت را به صورت مخفى و با تقيه شديد و درزمانى دشوار عهده دار گرديد . (1)
مسعودى مى نويسد : مسلم بن عقبه از مردم مدينه بيعت گرفت .هر كه نپذيرفت او را كشت مگر , على بن الحسين (ع ) را . (2).
به اين جهت امام(ع) به تربيت‏ انسانهايى همت گمارد كه بتوانند با روشنگرى و توضيح معارف‏الهى مسير اسلام راستين و تشيع سرخ علوى را استمرار بخشند. يكى‏از اين شاگردان «يحيى بن ام طويل‏» است كه در مسجدپيامبر(ص)، در مدينه، براى مردم سخن مى‏گفت و طرفداران ستمگران‏را اين چنين مخاطب قرار مى‏داد:
«ما مخالف شما و منكر راه و روش شما هستيم.
ميان ما و شمادشمنى آشكار و هميشگى است.
هر كس به امام على(ع) دشنام دهد،لعنت‏خدا بر او باد و ما از آل مروان و آنچه غير خدامى‏پرستيد، بيزاريم. (3)
به همين جهت «حجاج ابن يوسف‏» دستهاو پاهاى او را قطع كرد و اين شاگرد مكتب عشق با شهادت، كه هنرمردان خدا است، دنيا را وداع كرد.» (4)
اصولا شخصيت امام زين‏العابدين(ع) به عنوان نمونه‏اى متعالى از مبارزه عليه حكومت‏اموى مطرح بود مردم او را با همين جهت‏گيرى مى‏شناختند.
در همين ‏راستا نام و ياد آنان از نظر خلفاى بنى اميه جرم محسوب مى‏شد وكسانى كه آن حضرت از آنان ستايش و يا تعريف مى‏كرد، به زندان‏افكند از «بيت المال‏» محروم مى‏ساختند.
چنانكه فرزدق شاعرهمين عاقبت و فرجام را يافت و او كه فقط شعرى در مدح على بن‏الحسين(ع) خواند به زندان افتاد و نامش از ديوان مالى حذف شد.
بدين خاطر بود كه دشمنان نتوانستند حضرت سجاد(ع) را تحمل كنندو در سال 95 هجرى قمرى، در سن پنجاه و هفت‏سالگى، به دست هشام‏ابن عبد الملك و به نقلى وليد ابن عبد الملك به شهادت رسيد و باغروب غمگينانه خويش جهان تشيع را عزادار ساخت. (5)

1.اثبات الوصيه، ص‏167.
2.مروج الذهب ،ج 2 ،ص 96
3.كافى، باب مجالسه اهل المعاصى، ج 2، ص‏379-380.
4.اختيار معرفه الرجال، ص‏123.
5.وفات حضرت را در دوازدهم، هجدهم يا بيست و پنجم محرم سال‏95 يا 94 هجرى نقل كرده‏اند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: